Wereldkampioenschappen vierspan: zilver voor het Duitse team in Szilvásvárad
Deel
Op de Wereldkampioenschappen vierspannen in Szilvásvárad (Hongarije) wist het Duitse team met Mareike Harm (Negernbötel), Georg von Stein (Modautal) en Michael Brauchle (Aalen) opnieuw zilver te winnen. Net als twee jaar eerder hoefden ze alleen maar een nederlaag toe te geven aan het superieure Nederlandse team. Na het bowlen wist het team van brons naar zilver te gaan - een indrukwekkend resultaat, ook al kon het gehoopte goud niet opnieuw worden behaald.
“We zijn natuurlijk blij met zilver, maar eigenlijk wilden we ook goud”, zei hoofdcoach Karl-Heinz Geiger na de wedstrijd. “Maar dan had iedereen vandaag foutloos moeten rijden, anders waren er geen ballen gevallen in de cross, of hadden we nog een paar punten nodig gehad in de dressuur… zouden hebben, zouden hebben...” voegde hij eraan toe. Ondanks dat hij ternauwernood goud miste, was Geiger enthousiast over het evenement: “Het was een uitstekend WK, de Hongaren hebben hier echt geweldige dingen bereikt. En er was zoveel publiek in de omgeving, het was ongelooflijk. Ook bij de kegelproef waren de tribunes vandaag vol, de Hongaren zijn gewoonweg grote fan van het rijden.”
Een sterke start van de dressuur
Het eerste deel van het WK begon in de dressuurpiste, waar het Duitse team ruim na sterke prestaties aan de competitie begon. Mareike Harm maakte vooral indruk met haar vervangpaard Sunrise, want haar feitelijke dressuurkampioene “G” werd afgelast. Niettemin verzekerde ze zich van de vierde plaats, wat de ploeg naar de derde plaats bracht. Zelfs zonder haar gebruikelijke paard kon Harm een indrukwekkende prestatie neerzetten en haar routine vakkundig uitvoeren met tuig en menhandschoenen .
In de daaropvolgende offroad-test was het de ervaren offroad-specialist Michael Brauchle die met een sterke prestatie de derde plaats behaalde. Ondanks de afwezigheid van zijn belangrijke paard Don, die normaal gesproken in alle drie de deelproeven wordt ingezet, bewees Brauchle opnieuw waarom hij tot de beste coureurs in de crosscountry behoort. Ook Georg von Stein liet een overtuigende prestatie zien in het veld en eindigde op de vijfde plaats. Dit betekende dat het Duitse team nog steeds op koers lag voor brons voordat ze doorgingen naar het laatste bowlingevenement.
Bowlen als beslissende factor
De laatste en vaak beslissende discipline van het WK was bowlen. Het parcours werd door hoofdcoach Karl-Heinz Geiger omschreven als “rond en harmonieus, maar met enkele valkuilen en een strakke tijdslimiet”. Dit liet zien wie het lef kon houden.
Mareike Harm reed zelfverzekerd en verzamelde slechts 2,93 tijdstrafpunten. Georg von Stein liet weliswaar een bal vallen, maar bleef met een totaal van 3,63 strafpunten binnen de verwachte marge. Michael Brauchle had het daarentegen moeilijker: twee ballen vielen in de kronkelige lijnen, wat hem in totaal 9,11 strafpunten opleverde. Ook het Australische team had het moeilijk in de bowling - omdat ze maar met twee renners begonnen, telden ook de 14,18 strafpunten van Tor van den Berge mee voor het teamresultaat. Dit speelde in de kaart van het Duitse team, dat met een sterke teamprestatie de zilveren medaille veiligstelde.
Goud ging naar de Nederlanders, die zich ondanks enkele strafpunten in de bowlingproef niet van hun titel lieten ontnemen. Het Australische team pakte brons, terwijl de Australiër Boyd Exell opnieuw zijn individuele wereldtitel wist te verdedigen.
Individuele plaatsingen van de Duitse coureurs
Ook in het individuele klassement boekte het Duitse team opmerkelijke resultaten. Georg von Stein eindigde op een knappe vijfde plaats, terwijl ook Mareike Harm een sterke prestatie liet zien op de zesde plaats. Vooral de prestatie van Anna Sandmann, die als individuele amazone als negende eindigde, was indrukwekkend. Ze hield zich al staande in de dressuur met een uitstekende derde plaats en toonde ook haar vaardigheden in het bowlen met slechts 3,88 strafpunten.
Michael Brauchle eindigde het WK op de twaalfde plaats, wat een beetje teleurstellend was na zijn sterke crosscountry-prestaties, maar gezien de omstandigheden een solide resultaat. Rene Poensgen, die ook als individuele renner uitkwam voor Duitsland, bereikte de 16e plaats. Christoph Sandmann, de derde individuele renner uit het Duitse kamp, moest het in het off-road opgeven. Een paalpaard was over het touw van een voorpaard gestapt, waardoor hij moest stoppen en het team tot rust kwam - een bitter einde voor de ervaren menner.
Trots op het Duitse team
Ondanks het missen van de gouden medaille en de tegenslagen op individueel vlak, trok Rainer Bruelheide, voorzitter van de mencommissie van het Duitse Olympische Paardensportcomité (DOKR), een positieve conclusie: “We kunnen trots zijn op ons hele team. Ze toonde zich een vechter met uitstekende en representatieve prestaties.” De Duitse coureurs bewezen in alle disciplines hun klasse en wisten zich opnieuw te laten gelden op het internationale toneel.
Over het geheel genomen was het wereldkampioenschap vierspannen in Szilvásvárad een indrukwekkend evenement. Naast de spannende wedstrijden en de geweldige prestaties van de coureurs zal ook de passie en steun van de Hongaarse menfans herinnerd worden. Zij creëerden een unieke sfeer en lieten zien dat autorijden in Hongarije kan rekenen op een trouwe schare fans.
De volgende uitdagingen voor het Duitse team staan al voor de deur en na deze sterke prestatie wordt het interessant om te zien of ze in de toekomst wellicht de wereldtitel waar ze naar verlangen veilig kunnen stellen. Tot die tijd blijft echter het trotse gevoel bestaan opnieuw een zilveren medaille te hebben gewonnen en de autosport op indrukwekkende wijze te hebben vertegenwoordigd.
“We zijn natuurlijk blij met zilver, maar eigenlijk wilden we ook goud”, zei hoofdcoach Karl-Heinz Geiger na de wedstrijd. “Maar dan had iedereen vandaag foutloos moeten rijden, anders waren er geen ballen gevallen in de cross, of hadden we nog een paar punten nodig gehad in de dressuur… zouden hebben, zouden hebben...” voegde hij eraan toe. Ondanks dat hij ternauwernood goud miste, was Geiger enthousiast over het evenement: “Het was een uitstekend WK, de Hongaren hebben hier echt geweldige dingen bereikt. En er was zoveel publiek in de omgeving, het was ongelooflijk. Ook bij de kegelproef waren de tribunes vandaag vol, de Hongaren zijn gewoonweg grote fan van het rijden.”
Een sterke start van de dressuur
Het eerste deel van het WK begon in de dressuurpiste, waar het Duitse team ruim na sterke prestaties aan de competitie begon. Mareike Harm maakte vooral indruk met haar vervangpaard Sunrise, want haar feitelijke dressuurkampioene “G” werd afgelast. Niettemin verzekerde ze zich van de vierde plaats, wat de ploeg naar de derde plaats bracht. Zelfs zonder haar gebruikelijke paard kon Harm een indrukwekkende prestatie neerzetten en haar routine vakkundig uitvoeren met tuig en menhandschoenen .
In de daaropvolgende offroad-test was het de ervaren offroad-specialist Michael Brauchle die met een sterke prestatie de derde plaats behaalde. Ondanks de afwezigheid van zijn belangrijke paard Don, die normaal gesproken in alle drie de deelproeven wordt ingezet, bewees Brauchle opnieuw waarom hij tot de beste coureurs in de crosscountry behoort. Ook Georg von Stein liet een overtuigende prestatie zien in het veld en eindigde op de vijfde plaats. Dit betekende dat het Duitse team nog steeds op koers lag voor brons voordat ze doorgingen naar het laatste bowlingevenement.
Bowlen als beslissende factor
De laatste en vaak beslissende discipline van het WK was bowlen. Het parcours werd door hoofdcoach Karl-Heinz Geiger omschreven als “rond en harmonieus, maar met enkele valkuilen en een strakke tijdslimiet”. Dit liet zien wie het lef kon houden.
Mareike Harm reed zelfverzekerd en verzamelde slechts 2,93 tijdstrafpunten. Georg von Stein liet weliswaar een bal vallen, maar bleef met een totaal van 3,63 strafpunten binnen de verwachte marge. Michael Brauchle had het daarentegen moeilijker: twee ballen vielen in de kronkelige lijnen, wat hem in totaal 9,11 strafpunten opleverde. Ook het Australische team had het moeilijk in de bowling - omdat ze maar met twee renners begonnen, telden ook de 14,18 strafpunten van Tor van den Berge mee voor het teamresultaat. Dit speelde in de kaart van het Duitse team, dat met een sterke teamprestatie de zilveren medaille veiligstelde.
Goud ging naar de Nederlanders, die zich ondanks enkele strafpunten in de bowlingproef niet van hun titel lieten ontnemen. Het Australische team pakte brons, terwijl de Australiër Boyd Exell opnieuw zijn individuele wereldtitel wist te verdedigen.
Individuele plaatsingen van de Duitse coureurs
Ook in het individuele klassement boekte het Duitse team opmerkelijke resultaten. Georg von Stein eindigde op een knappe vijfde plaats, terwijl ook Mareike Harm een sterke prestatie liet zien op de zesde plaats. Vooral de prestatie van Anna Sandmann, die als individuele amazone als negende eindigde, was indrukwekkend. Ze hield zich al staande in de dressuur met een uitstekende derde plaats en toonde ook haar vaardigheden in het bowlen met slechts 3,88 strafpunten.
Michael Brauchle eindigde het WK op de twaalfde plaats, wat een beetje teleurstellend was na zijn sterke crosscountry-prestaties, maar gezien de omstandigheden een solide resultaat. Rene Poensgen, die ook als individuele renner uitkwam voor Duitsland, bereikte de 16e plaats. Christoph Sandmann, de derde individuele renner uit het Duitse kamp, moest het in het off-road opgeven. Een paalpaard was over het touw van een voorpaard gestapt, waardoor hij moest stoppen en het team tot rust kwam - een bitter einde voor de ervaren menner.
Trots op het Duitse team
Ondanks het missen van de gouden medaille en de tegenslagen op individueel vlak, trok Rainer Bruelheide, voorzitter van de mencommissie van het Duitse Olympische Paardensportcomité (DOKR), een positieve conclusie: “We kunnen trots zijn op ons hele team. Ze toonde zich een vechter met uitstekende en representatieve prestaties.” De Duitse coureurs bewezen in alle disciplines hun klasse en wisten zich opnieuw te laten gelden op het internationale toneel.
Over het geheel genomen was het wereldkampioenschap vierspannen in Szilvásvárad een indrukwekkend evenement. Naast de spannende wedstrijden en de geweldige prestaties van de coureurs zal ook de passie en steun van de Hongaarse menfans herinnerd worden. Zij creëerden een unieke sfeer en lieten zien dat autorijden in Hongarije kan rekenen op een trouwe schare fans.
De volgende uitdagingen voor het Duitse team staan al voor de deur en na deze sterke prestatie wordt het interessant om te zien of ze in de toekomst wellicht de wereldtitel waar ze naar verlangen veilig kunnen stellen. Tot die tijd blijft echter het trotse gevoel bestaan opnieuw een zilveren medaille te hebben gewonnen en de autosport op indrukwekkende wijze te hebben vertegenwoordigd.